Hefði viljað sjá þetta fyrir nokkrum árum þegar móðir mín greindist með banvænt mein

Þetta er auðvitað frábært framtak!  Og svo nauðsynlegt.  Móðir mín greindist með krabbamein í sept 2007 og var dáin 1.nóv sama ár.  Þvílík rússíbanaferð sem það var og sáralítil hjálp sem var boðin.  Þegar allt var yfirstaðið fór ég í nokkurra vikna veikindafrí vegna undirliggjandi depurðar sem ég var engan vegin búin að vinna á.  Einn daginn var hún með vélindabakflæði, næsta dag með krabbamein í skjaldkirtli og næsta á eftir var það orðið að þeirri einu tegund sem er ákaflega sjaldgæf og ólæknandi að auki - sem og bráðdrepandi því meðal lífs líkur eru minni en sex til 12 mánuðir frá þeim tíma sem þetta byrjar og hjá henni hefur þetta byrjað í júlí þannig að hún fór undir meðaltalið í þessu - lifði í ca fjóra mánuði eftir að þetta byrjaði. 

Mikið hefði ég viljað fá sálfræðihjálp á þessum tíma - ekki bara fyrir mig, heldur líka fyrir pabba og mömmu og manninn minn - en jú það er sagt að maður geti fengið þessa hjálp á krabbameinsdeildinni - en það segir hvergi og enginn sem segir manni hvernig maður eigi að bera sig að og einhvern veginn er það svo þegar það eina sem maður hugsar um er hvort mamma hafi getað borðað eitthvað án þess að æla því - af mat í fljótandi formi - þá er maður ekki að hugsa um svona líka og einmitt þá þarf að vera einhver sem býður fram þessa aðstoð.

En þetta er frábært framtak og ég bara smá að rausa... :-)

Matspróf á vanlíðan krabbameinssjúkra